Die jaar 1816 staan veral in Europa en Noord-Amerika bekend as die Jaar sonder 'n somer, 'n jaar wat deur klimatologiese eienaardighede soos ongewoon koue weer gekenmerk is. Die gemiddelde globale temperature het met tussen 0,4 en 0,7 °C gedaal - 'n afkoeling wat tot misoeste en hongersnood in die Noordelike Halfrond gelei het.
Omstandighede dui daarop dat dié weerverskynsel 'n vulkaniese winter was wat hoofsaaklik deur die massiewe uitbarsting van die vulkaan Tambora in Nederlands-Oos-Indië in April 1815 veroorsaak is – die sterkste uitbarsting in minstens 1 300 jaar. 'n Geskatte 150 kubieke kilometer vulkaanas, magma, gesteentes en gas is destyds in die atmosfeer geblaas. Die stofwolk het sowat 'n jaar lank uitgebrei en het in Wes- en Suid-Europa, maar ook in groot dele van die Verenigde State, somertemperature enkele jare lank merkbaar laat daal.[1]